„Dziennik Syberyjski” jest muzycznym portretem Marii Antoniny Czaplickiej, niezwykłej polskiej etnografki i antropolożki kultury, żyjącej na początku XX wieku, która choć zyskała duże uznanie wśród środowisk naukowych za granicą, w swojej ojczyźnie do tej pory pozostaje zupełnie nieznana.

W kręgu jej naukowych zainteresowań znajdowały się głównie zjawiska z zakresu antropologii religii, a przede wszystkim kultu duchów i rytuałów szamanistycznych. Jako wybitna studentka Roberta Ranulpha Maretta dwukrotnie otrzymała stypendium na egzotyczne i niebezpieczne w tamtych czasach wyprawy naukowe do Syberii, gdzie badała szamanizm syberyjski, ze szczególnym uwzględnieniem psychopatologicznych aspektów tego zjawiska oraz zagadnieniem histerii arktycznej.
Dokumentacja obu wypraw została wyczerpująco opisana przez Czaplicką w postaci dziennika podróży „My Siberian Year” oraz w licznych tekstach naukowych, będących podstawą scenariusza spektaklu.

Po powrocie z Syberii badaczka przyjęła propozycję objęcia Katedry Antropologii na Uniwersytecie Oksfordzkim. Jako jedna z niewielu kobiet została członkinią Królewskiego Towarzystwa Geograficznego.

Sukcesy zawodowe nie przyniosły jej jednak szczęścia. Na podstawie zachowanych listów i dokumentów można domniemywać, że Maria Antonina Czaplicka cierpiała na silną depresję, którą wyleczyła dopiero jej samobójcza śmierć 26 maja 1921 roku.