Lubię się bać, wtedy czuję że żyję. Ekscytuje mnie mrok i wilgoć i jak ktoś w ciemności dotyka mojej twarzy.
 

„Zatoka Suma” to inspirowana japońską kulturą opowieść o kobietach. O tym jak wszyscy konstruujemy swoją tożsamość. O transgresjach, przekroczeniach i fetyszach. O wolności, którą odnajdujemy w autokreacji. O strachu i tajemniczym pięknie do którego dążymy.
 
Inspiracją do pracy nad spektaklem była książka „Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō” Jadwigi Rodowicz.
 

Fragmenty recenzji:

„ZATOKA SUMA jest spektaklem niezwykłym, tajemniczym, nowoczesnym. Ale i zabawnym, lekkim. Przepracowuje trudny temat kobiecości, jej roli i funkcji. Znaczenia. (…) Fantazja, nieskrępowana wyobraźnia, otwarta, odważna wrażliwość to dominanty tego spektaklu pełnego fantastycznych, futurologicznych postaci, zakorzenionych w teatrze nō. (…) Aktorzy mają trudny, ambitny cel. I z powodzeniem sobie radzą. Dzielnie podejmują niełatwe sceniczne zadania (…)”| http://okiem-widza.blogspot.com

„Spektakl zaskakuje przemyślaną, promieniującą, fantastyczną i inspirujacą do dopowiedzenia scenografią oraz sugestywnymi kostiumami. Wszystko to tworzy niemałe zamieszanie – przedmiotów, materiałów, kolorów i faktur, bałagan, który sprawia wrażenie intencjonalnego i jedynie pozornego. (…) Scenę wypełnia fantastyczna gra aktorów i ich futurologiczno – nō kreacje. Przygotujcie się na kosmiczne obrazy, japoński charakter i wyczuwalny, koncepcyjny chaos.”| https://bylamwidzialam.pl