„Moja Bośnia” opowiada o dziejach polskich reemigrantów z Bośni i Hercegowiny, którzy po drugiej wojnie światowej osiedlili się w okolicach Bolesławca. Kanwą spektaklu są nie tylko ich opowieści o życiu w Bośni, powrocie do Polski, lecz także o emocjach i wydarzeniach związanych z wojną bałkańską w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Bohaterów balladowej historii, w której fragmenty tragiczne i wzruszające przeplatane są scenami komicznymi, oglądamy w latach drugiej wojny światowej, w ówczesnych sytuacjach bratobójczych walk (serbskich czetników, chorwackich ustaszy i domobrańców, komunistycznych partyzantów Tity), bezpośrednio po wojnie jako nowych gospodarzy polskich Ziem Zachodnich, a także podczas serbskiego oblężenia i kilkuletniego ostrzału Sarajewa w latach dziewięćdziesiątych minionego stulecia.
Nacjonalizmy, wojny, zbrodnie, uchodźcy… I zawsze ta sama obojętność cywilizowanych Europejczyków pokryta pełnymi hipokryzji słowami o wsparciu, potępieniu sprawców i współczuciu dla ofiar, czego świadkami byliśmy niedawno na Ukrainie. Zdumiewające, jak regularnie ten cykl się powtarza. Nie tylko w Bośni, gdzie sytuacja nadal jest napięta i grozi wojenną powtórką.
„Pomysł zderzenia opowieści o przesiedleniach, słodko-gorzkiej, nostalgiczno-komicznej, z wojną na Bałkanach był ryzykowny. Sarajewski wątek ma w sobie taką dramatyczną siłę, że reemigrancka historia przy nim blaknie. […] Moja Bośnia ma kilka poruszających momentów, zmienny rytm, rozpięty między męską brutalnością a kobiecym płaczem, świetną muzykę na żywo w wykonaniu Lautari Trio, kilka ciekawych kreacji (aktorzy mieli trudne zadanie – niemal każdy z nich zagrał kilka ról).” | Magda Piekarska, Gazeta Wyborcza, Wrocław
„Akcja sztuki toczy się w zawrotnym tempie, jak w filmie przenosząc się błyskawicznie i na oczach widzów z miejsca na miejsce w kolejnych, świadomie achronologicznych retrospekcjach. (…) Aktorski zespół skomponowany specjalnie na potrzeby spektaklu uzupełniają: Helena Ganjalyan (odkrycie spektaklu, doskonała w każdej odtwarzanej postaci, w każdym epizodzie) (…)” | Grzegorz Żurawiński, Akt, legnicka gazeta teatralna
„Katarzyna Knychalska, autorka dramatu Moja Bośnia […] napisała sceniczną historię polskich Bośniaków, w której na podziały i nowe porządki, które zastali na Śląsku, nakładają się te, które wracają we wspomnieniach. […] Historia jest bardzo gęsta. Trochę ułatwia fakt, że te same konflikty, najwyraźniej zamrożone na pół wieku, powróciły w latach dziewięćdziesiątych, po śmierci Tito, kiedy to oglądaliśmy wojnę w Jugosławii na ekranach telewizorów. Sceniczna historia też zresztą zmierza do ogarniętego tamtą wojną Sarajewa.” |Kalina Zalewska
12 września 2014 r., Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Jacek Głomb
Katarzyna Knychalska
Lautari Trio | Maciej Filipczuk, Jacek Hałas, Michał Żak
Małgorzata Bulanda
Witold Jurewicz
Alina Czyżewska, Magda Drab, Helena Ganjalyan, Marta Karmowska, Jan Kochanowski, Hubert Kułacz, Adam Pietrzak, Albert Pyśk, Bartosz Turzyński, Grzegorz Wojdon
role teatralne | filmowe