Lady Ł. – unicut.” to solo inspirowane wierszem Sylvi Plath pt. „Lady Łazarz”. Głównym bohaterem nie jest tu czas, ale bezczasowość. Długo trwające pozy, powolne zmiany ruchów, skontrastowane są z ostrymi przejściami, których celem jest zburzenie powstałej uprzednio atmosfery. Punkt wyjściowy stanowiło poszukiwanie w ruchu oraz w kompozycji nieregularności, fragmentaryzacji – zarówno rytmicznej jak i czysto fizycznej, obrazu ciała wyobcowanego. Uczuciowość, rodzaj prezentowanej przez „Lady Łazarz” wrażliwości i wyobraźni, zestawione z dystansem, chłodem i tajemnicą tej postaci, stały się bazą do stworzenia osobliwej wyrazistości i języka ruchowego. Energia między wykonawcą a odbiorcą w spektaklu kreowana jest poprzez dwie opozycyjne akcje – widz jest naprzemiennie „zapraszany” i „prowokowany”.

 

Nagrody:

 

SOLO DANCE CONTEST 2012, Gdańsk II Miejsce „za znakomity styl ruchowy oraz za czytelny w ruchu, głęboki, emocjonalny i poetycki zarazem przekaz” | Jury: Ann Van Den Broek, Wailap Kwong, Natasa Zavolovsek, Joanna Czajkowska

 

SOLO DANCE CONTEST 2012, Gdańsk – Nagroda Publiczności

 

321 TANIEC, Kraków – konkurs choreograficzny organizowany przez Krakowski Teatr Tańca

 

SOLODUO + FRIENDS, Kolonia – Kwalifikacja do finałowego pokazu na SoloDuo w Budapeszcie
 

Premiera |

15 lipca 2012 r.

Choreografia i wykonanie |

Helena Ganjalyan

Muzyka |

Murcof

Kategoria

choreografia, reżyseria, role teatralne | filmowe